Het kadaster stamt uit de tijd van Napoleon, waar het twee hoofddoelen had. Eén: de staat een overzicht geven van alle inkomsten van onroerende goederen, zodat zij hierop belasting kon heffen. Twee: bewijzen wie de eigenaar was van een onroerend goed.

Het ‘kadaster’ bestaat uit een plan met kadastrale percelen (geïdentificeerd met een uniek perceelsnummer) en een legger (info over de percelen).

Het kadasterplan wordt vaak als basis gebruikt bij aanvragen voor een omgevingsvergunning.

Let wel: de kaart en gegevens worden opgemaakt om belastingen (onroerende voorheffing) mee te berekenen; de aangegeven perceelsgrenzen zijn niet per se de effectieve perceelsgrenzen! Enkel een landmeter kan je zeggen waar de perceelsgrenzen zich exact bevinden. Betwistingen in functie van perceelsgrenzen worden voor de vrederechter uitgevochten. Het bestuur zal hierin nooit een stelling innemen.

Eigenaarsgegevens zijn beschermd door de wet op de privacy. Hiervoor kan je niet bij de gemeente terecht, maar enkel bij het kadaster. De gemeente is niet bevoegd voor het verlenen van kadastrale informatie aan burgers. Kadastrale uittreksels kan je online aanvragen via de website van de federale overheid.